দীপাৱলী

ধাম-ধুম , ধাম-ধুম । শিৱসাগৰ অ.এন.জি.চি কলনিৰ ভিতৰত বোমা আৰু ধোৱা, ৰকেট উৰিছে, ৰং বিৰঙৰ পোহৰ বিয়পি পৰিছে । ফুল ফেজত দেৱালী ।

বেলকনিৰ পৰা মাজে মাজে বাহিৰলৈ গৈ চাইছো........ সকলো দেৱালীৰ আনন্দত মগ্ন ।

আব্বে..... গাড়ীখন....... বেলকনিপৰা দেখিলো... গাড়ীখন থকা গেৰেজটোৰ ওচৰতে.... ধাম-ধুম-ধাৰাম ।

লগে লগে গাড়ীৰ ওচৰলৈ দৌৰিলো । গাড়ীখন পাৰ্কিং কৰা গেৰেজটোৰ দৰ্জা নাই, গেৰেজটোৰ ওচৰতে বহুতে ফটকা ফুটাই,ৰকেট উৰাই আছে । গাড়ীখন চেক কৰিলো, ভাগ্য ভাল, একো হোৱা নাই ।

খনিকৰ দা এতিয়াও আছে, আবেলি এইফালে পাক এটা মাৰিছিলো, তেতিয়াও বম ফুটাই আছিল, এতিয়াও চলিয়েই আছে ।
- আৰে খনিকৰ দা, শেষ কৰক আৰু কিমান ফুটাব, কোম্পানীয়ে দিয়া বোনাছ ফটকাতে উৰাই দিলে নেকি
- কি চইকীয়া, আপুনি নুফুটাই নেকি, দিৱালী আছে, এনজয় কৰক....... এইবুলি খনিকৰে আলুবম এটা আকাশলৈ দলিয়াই দিলে...... ধাৰাম...... প্ৰচন্ড শব্দত কাণ বাজি গল
- টকা-পইচাৰে ধোৱা আৰু শব্দ উলিয়াই নইজ পলুচন কৰি মানুহক ডিষ্টাৰ্ব দিয়াত মোৰ একেবাৰে মন নাই, আপুনিয়ে এনজয় কৰি থাকক, কিন্ত চাব মোৰ গাড়ীখনত যাতে এনজয়মেন্টৰ চাপ নপৰে

মই তো কথাখিনি নৰ্মেলভাৱে কৈছিলো......... কিন্ত খনিকৰ দেখোন গহীন হৈ গল ।

খনিকৰে একদম কৈ দিলে...............
-দেৱালী বুলিলে দহ-বাৰহাজাৰৰ বিভিন্ন ধৰণৰ ফটকা মই কিনোৱেই৷ প্ৰতি বছৰে কিনি আহিছোঁ৷ মই যেতিয়া সৰু আছিলোঁ তেতিয়া মা-দেউতাই মোক দেৱালীৰ নামত যেনে-তেনে টকা এটাহে দিব পাৰিছিল৷ কাৰণ দুখীয়া আছিলোঁ আমি৷ তাৰে জলকীয়া ব'ম কেইটামান কিনি আনি ফুটাইছিলোঁ৷ কোনোবাটো ফুটে, কোনোবাটো নুফুটে৷ আশা থাকিলেও সিমানেই৷ নুফুটাটো আকৌ ৰিপেয়াৰ কৰোঁ৷ গতিকে নিজৰ সময়ত আনন্দকণ কৰাই নহ'ল দেখোন৷ এতিয়া মোৰ ছোৱালী দুজনী৷ সিহঁতক সিহঁতৰ জীৱনৰ আনন্দকণ লভাৰ পৰা বঞ্চিত কৰিব নোখোজোঁ৷ গতিকে মই নিজেই গৈ ব'ম কিনি আনিছোঁ, সকলোৱে মিলি ফুটাম, উৎসৱৰ আনন্দ লম৷দেৱালীৰ উপলক্ষ্যত কোনোবাই কাণত ঠিলা মাৰি থাকে, চকুত কাপোৰ বান্ধি থাকে, পচন্দ অপনা-অপনা৷ ...সেয়া বাহিৰত ধাম-ধুম ফুটি আছে, ৰং-বিৰঙৰ পোহৰ ওলাই আছে, ধোঁৱা উৰি গৈ আছে৷ ৰ'বলৈ নাই, ৰখাবলৈও কোনো নাই৷ কোনে কাক ৰখাব পাৰেহে'? আনন্দৰ কথাবোৰ তেনেকুৱাই৷ ভাগ আপুনি লয় নে নলয়, সেইটো আপোনাৰ কথা৷

আৰে ইমচনেল ডায়লগ........ মোৰো মনত পৰিল ..... হয় তো....... মোকো সৰুতে মায়ে মাত্ৰ দুপেকেট জলকীয়া বম আৰু এপেকেট ফুলজাৰি কিনি দিছিল........ মোৰো ইমচন জাগি উঠিল ।

- ঠিকেই খনিকৰদা , আমাকো আগতে মায়ে মাত্ৰ দুপেকেট জলকীয়া বম আৰু এপেকেট ফুলজাৰি কিনি দিছিল, আমাৰ ওচৰতে এঘৰ মাৰোৱাৰী আছিল, সিহতৰ লৰা-ছোৱালীয়ে যেতিয়া বান্ডোলে বান্ডোলে বম ফুটাইছিল, তেতিয়া আমি মাৰপিনে চাও...... কিজানি...

অলপ সময় ৰলো....... খনিকৰে আৰু এটা বম ফুটালে ।

- কিন্ত জানেনে খনিকৰদা.... এইটো নহয় যে দেউতাৰ এক বান্ডোল বম কিনি দিয়াৰ সামৰ্থ নাছিল, নিশ্চয় আছিল, কিন্ত দীপাৱলীৰ দিনা বোমা কিনি দিয়াৰ সলনি মায়ে মোৰ লগত ক্ৰিকেট খেলা বন্ধুকেইটাক লুচি-পুৰি-মিঠাই খুৱাইছিল, প্ৰত্যেককে চিয়াহী দোৱাত এটা এটা উপহাৰ দিছিল, সিহত দুখীয়া ঘৰৰ আছিল , সিহতি বৰ তৃপ্তিৰে লুচি-ঘুগুনি খাইছিল ।
বম এটা দলিয়াবলৈ খুজি খনিকৰ ৰৈ গল....... খনিকৰে মোৰ পিনে চালে

- যেতিয়াৰেপৰা আমি জনা হলো যে বৃদ্ধ মানুহ, হাৰ্টৰ পেচেন্টৰ দিৱালীৰ দিনা কি অৱস্থা হয়, আমি নিজেই ফটকা ফুটুৱা বাদ দিলো, স্কুলত থাকোতে কেইটামানে উইলচ ফিল্টাৰ চিগাৰেট টানি আনন্দ লভিছিল, কাইলৈ যদি আপোনাৰ ছোৱালীয়েও তেনেদৰে আনন্দ লাভ কৰিব খোজে, তেতিয়া আপুনি সিহতক সেই আনন্দ লোৱাৰপৰা বঞ্চিত কৰিব নে নকৰে.......... দীপাৱলী পোহৰৰ উতসৱ, মায়ে আমাক পোহৰ বিলাবলৈ শিকাইছিল, মানুহ হবলৈ শিকাইছিল, উই লাৰ্ণড হিউমেনিটি, মৰেল ভেলুজ......... আপোনাৰ ধাৰণাৰ লগত মোৰ একো কনফ্লিক্ট নাই, আপুনি আপোনাৰ ঠাইত শুদ্ধ......আপুনি যি কৰে কৰি থাকক, পচন্দ অপনা-অপনা৷ ...সেয়া ধাম-ধুম ফুটি আছে, ৰং-বিৰঙৰ পোহৰ ওলাই আছে, ধোঁৱা উৰি গৈ আছে৷ ৰ'বলৈ নাই, ৰখাবলৈও কোনো নাই৷ কোনে কাক ৰখাব পাৰেহে'? আনন্দৰ কথাবোৰ তেনেকুৱাই..... কিন্ত চব কামৰে লিমিট আছে, আপোনাৰ উৎসৱৰ আনন্দৰ ফলত মোৰ গাড়ীখনত যাতে দাগ নপৰে ।

চিৰিয়াচ মুডত কথাখিনি কৈ কোৱাটাৰলৈ আহিলো ।

অলপ সময় পাছত বেলকনিৰপৰা দেখিলো..... মোৰ গাড়ীখনৰ ওচৰত খনিকৰে ফটকা ফুটুৱা নাই, খনিকৰে কতো ফটকা ফুটুৱা নাই....... খনিকৰ নিজৰ কোৱাটাৰৰ পিনে গৈ আছে ।

(Dedicated to one of my Great colleague ............যিয়ে আজি নিজৰ কোৱাটাৰত কাম কৰা কামৱালী দিদিক দিদিৰ পৰিয়ালসহ শিৱদৌললৈ ফুৰাবলৈ গৈছে, তাকো নিজৰ গাড়ীত, নিজে ড্ৰাইভ কৰি.... )
(কৃতজ্ঞতা স্বীকাৰ- Abdus Sazid, তেওৰ অসমীয়াত কথা বতৰা গোটত দিয়া এটা কমেন্টৰ পৰা কিছু অংশ ধাৰ কৰা হৈছে)