লাইফ এন্ড ফুটবল

(১)

বৰষুনৰ চিজন আৰম্ভ হৈছে । বৰষুন দিছে মানে বেলতলা ফিল্ডত ক্ৰিকেটৰ সলনি ফুটবলৰ চিজনৰ আৰম্ভনি । মই বেলতলা ফিল্ডখনৰ একেবাৰে ওচৰতে থাকো । ঘৰৰপৰা ফিল্ডখন দেখা পায় । খিড়িকীয়েদি দেখিলো পিলিঙা কেইটামানে ফুটবল এটা লথিয়া লথি কৰি আছে । ইচ্ছা দমাব নোৱাৰিলো । ফিল্ড পালোগৈ ।

নব্বৈৰ দশকৰপৰাই এই ফিল্ডখনত খেলি আহিছো । তিনিটা জেনেৰেচন । মৌচমদা, শুক্লেশ্বৰদাহতৰ সময়ত মই সৰু পিলিঙা, তাৰপাছত লাহে লাহে ডাঙৰ হলো, ফিল্ডত আমাৰ জেনেৰেচনৰ আধিপত্য চলিল , ডাঙৰবা, সৰুবা, দান্ডি, হিমাংগ, মেলা, বুবু । লাহে লাহে প্ৰায় সকলোৱেই ৰোজি-ৰোটিৰ খাতিৰত সময় নোপোৱা হল আৰু খেলা বাদ দিলে । । তাৰ পাছত আমাৰ পাছৰ মাধৱ, বিজু, লাংগা, চেলু, পাইলা, গুটি আদিহত । কিন্ত এই তিনিটা জেনেৰেচনৰ বাবে মই কন্সটেন্ট, খেলিবলৈ কেতিয়াও সময়ৰ অভাৱ হোৱা নাই বাবে দুই দশক জুৰি বেলতলা ফিল্ডত ক্ৰিকেটৰ চিজনত বেট ঘুৰাই আৰু ফুটবলৰ চিজনত বল লথিয়াই আছো ।

বৰষুণৰ বাবে ফিল্ডখনত ঠায়ে ঠায়ে পানী জমা হৈছে, ঘাহবোৰে পিচল হৈ আছে । অলু শুকান ঠাই এডোখৰত পজিচন ললো । পিলিঙা এটাই বলটো মোৰফালে ঠেলি দিলে , ৱান টাচ ৰিচিভ কৰি আগবাঢ়িলো , বিকাচদা........ পিলিঙা এটাই চিঞৰিলে ।

চিঞৰৰ ডাইৰেক্সনত চালো । অপজিট চাইডৰ গলপোষ্টৰৰ ফালে আমাৰ টীমৰ পাইলা ষ্ট্ৰাইকিং পজিচনত আছে । পাছ দিলো, একেবাৰে নিখুত পাছ , পাইলাই গলটো দি দিলে ।

সন্টুষ্টিৰ স্মাইল এটা আহি গল । দুই দশক দুৰি বেলতলা ফিল্ডত এইদৰেি নিখুত পাছ দি নাম বৰ্তাই ৰাখিছো ।

অলপদেৰিৰ পাছত আকৌ বলটো ভৰিত পৰিল । এইবাৰ ভাবিলো কাকো পাছ নিদিও, নিজে গল দিম । গলপোষ্টটো ৬০ মিটাৰ দুৰত, তীব্ৰবেগত ভৰিত বল লৈ ধাৱমান হলো । অপজিত টীমৰ পিলিঙা দুটাই পিছ ললে । সিহতক পাছ পেলাই গলৰ ফালে গলো । গলকীপাৰ ওলাই আহিল , জাষ্ট গলকীপাৰক ক্ৰছ কৰিলেই গল , এনেকুৱা গল মই বহুত দিছো । দৌৰি থাকোতেই বলটো গলকীপাৰৰ কাষেৰে পাৰ কৰিবলৈ পুচ কৰিলো । কিন্ত নহল , গলকীপাৰৰ গাত লাগি বলটো উফৰি পৰিল । ইফালে বৰষুন পৰি থকাৰ বাবে মই মমেন্টাম ৰখাব পৰা নাই , গলকীপাৰ পিলিঙা টোৱেও নিজকে ৰখাব পৰা নাই । ১০০ কিলো ওজনৰ মোৰ লগত খুন্দা খালে বেচেৰা ৰিটায়াৰ্ড হোৱাটো খাটাং । লাষ্ট মুহুৰ্তত সি হাউলি দিলে আৰু মই জপিয়াই দিলো । জপিয়ালো ঠিকেই কিন্ত লেন্ডিং বেয়া হল । ঘাহত পৰি ১০ মিটাৰমান চুচুৰি গলো । ছাল-বাকলি নগল ঠিকেই কিন্ত ৫০ মিটাৰৰ দৌৰটোৰ পাছত অনুভৱ কৰিলো যে বিৰাট ভাগৰ লাগিছে, দীঘল দীঘল উশাহ লবলৈ ধৰিলো, দেহত যেন শক্তি নাই । ককাল, পিঠি, ভৰিৰপৰা হাতৰ তলুৱালৈ বিষ অনুভৱ কৰিলো ।

মাত্ৰ ১৫ মিনিট খেলাৰ পাছত ঘৰলৈ আহিলো । কোনোমতে গাটো ধুলো । গোটেই গাতে প্ৰচন্ড বিষ । লেবেজান হৈ বিচনাত বাগৰি দিলো । মাতৃদেবীয়ে বকি বকি পিঠিত-ভৰিত ভলিনী লগালে ।

লেবেজানৰপৰা নৰমেল হওতে বেলি ডুবিল । এসময়ত ২-৩ ঘন্টা ননষ্টপ ফিল্ডত খেলিলেও ভাগৰ লগা নাছিল । আৰু আজি ১৫ মিনিটতে লেবেজান হৈ গলো । বোধহয় বেলতলা ফিল্ডৰপৰা ৰিটায়াৰমেন্ট লোৱাৰ সময় আহি পৰিল ।

জীৱনৰ খেলপথাৰত প্ৰতিদিনে নিজকে প্ৰমাণ কৰাৰ প্ৰয়োজন আহি পৰে । যি পাৰে সি টিকি থাকে, যি নোৱাৰে সি হেৰাই যায় ।
প্ৰথমদিনা পোন্ধৰ মিনিট খেলাৰ পাছতে ফোপাই-জোপাই ঘৰ সোমালোহি । ১০০ কেজি ওজনৰ দেহাটো চম্ভালিম নে বলটো চম্ভালিম । এনেকৈ নোৱাৰিম, ফুটবল খেলা বাদ দিব লাগিব ।

(২)

সাত বছৰ আগতে ঠিক এনেকুৱা এটা মেন্টেল ষ্টেজতে আছিলো । ভাৱিছিলো নোৱাৰিম । নিজকে প্ৰমান কৰাৰ তেতিয়া প্ৰয়োজন আছিল । তেতিয়া থাৰ্ড চেমিষ্টাৰ পাইছো , মই আছিলো এভাৰেজ ষ্টুডেন্ট, এভাৰেজ মানে নম্বৰ ৬০-৭০ ৰ ভিতৰত থাকে , না কম , না বেছি । এজ ইউজুৱেল মোৰ পৰা কাৰো একো এক্সপেকটেচন নাই । এতিয়া পঢ়ি আছো, তাৰ পাছত লাইফত কি কৰিম একো ধাৰণা নাই । কিবা এটা কৰিম আৰু , কিন্ত কি কৰিম নাজানো ।
ইউনিভাৰচিটিত থাকোতে ফৰেষ্ট স্কুলত গনেশ আচাৰ্যৰ লগত মেচ কৰি আছিলো । শনিবাৰে ঘৰলৈ যাও । ঘৰলৈ গলে প্ৰায়েই মায়ে কয় যে দেউতা সোনকালে ৰিটায়াৰ্ড হব । ৰিটায়াৰমেন্টৰ পাছত অসম চৰকাৰৰ পেঞ্চন হওতে বহুত দেৰি হয় । ভাইটিও ডিগ্ৰী পঢ়ি আছে , কলেজৰ ফীজবোৰো কম নহয় । ইফালে গুৱাহাটীত পৰিয়াল এটা চলিবলৈও বহুত টকা লাগে । মুঠৰ ওপৰত প্ৰেচাৰ ষ্টাৰটেড টু মাউন্ট আপ ।
কিন্ত তেতিয়াও জো ভী হোগা দেখা জায়েগা টাইপৰ বিন্দাছ এটিটিউড চলি আছে । ৰুমমেট গনেশে মাজে মাজে সকীয়ায়, এইচে কুচ নহী হোগা ।
দেন দেয়াৰ কেম এ ট্ৰানজিচন ফেজ । কিছুমান ব্যক্তিগত অসফলতা । অসফলতাবোৰৰ এটা মুল কাৰন মোৰ ভৱিষ্যতৰ অনিশ্চয়তা । সেইখিনি সময়তে মই হতাশ, নিৰাশ, তনহা, উদাস হৈ থাকিবলৈ ধৰিলো । আই ষ্টাৰটেড ফিলিং ডা প্ৰেচাৰ ।
এইচে উচাস ৰেহনেচে কুচ নহী হোগা, কুচ কৰকে দিখাও , কুচ বনকে দিথাও ..... ৰুমমেট গনেশে কৈছিল ।
আই হেড টু প্ৰুফ মাইচেল্ফ ।

(৩)

বেলতলা ফিল্ডখনলৈ লৰাবোৰ খেলিবলৈ আহিছে । মই ভৰিত ভলিনী লগাই আছো । ইমান সোনকালে খেলা বাদ নিদিও । ওজন বেছি হোৱা কাৰনে বেছি দৌৰিলে ভাগৰ লাগিব । গতিকে বেছি দৌৰাদৌৰি নকৰো । ভৰিত জোৰ আছে, গতিকে গললৈ লং শ্বট লম, ড্ৰিবলিং বেছি নকৰো, মিডফিল্ডতে ফটাফট পাছ দি খেলিম । ষ্ট্ৰেটেজী বনাই ফিল্দলৈ গলো ।
ভাগৰ লাগিল সচা কিন্ত পুৰা ডেৰঘন্টা টিকি থাকিলো । গললৈ বহুতকেইটা এটেম্প্ট লৈছিলো কিন্ত একুৰেচি নাই বাবে এটাও গল দিব নোৱাৰিলো । সোমবাৰেও গলো, এইবাৰ অলপ ফৰৱাৰ্ড পজিচন ললো কিন্ত গল হলে এটাও দিব নোৱাৰিলো ।

আজি মঙলবাৰ, কাইলৈ চৈধ্য দিনৰ ডিউটিৰ বাবে দীৰুদাৰ লগত শিবসাগৰলৈ যাম , গতিকে আজিয়েই বেলতলা ফিল্ডত লাষ্ট ফুটবল খেলা । আজি এটা হলেও গল দিবই লাগিব ।

আজি একেবাৰে খেলিব পৰা নাই । বল ভৰিত পৰো পৰো কৰিলেই অপজিত টীমৰ প্লেয়াৰে কাঢ়ি লৈ যায় । বৰষুণৰ ঘাহবোৰ তিতি থকা কাৰনে খোপনি পোতাত অসুবিধা হৈছে । মুঠৰ ওপৰত বকৱাচ খেলি আছো । লাহে লাহে মোৰফালে পাছবোৰো নহা হৈ পৰিল ।

গল দিবলৈ সকলোতকৈ ভাল বুধি হল যে গলপোষ্টৰ ওচৰত থকা । অপজিত টীমৰ গলপোষ্টৰ ওচৰত অৱস্থান ললো । আমাৰ টীমৰ ৰকেটৰ ভৰিত বল , বল লৈ সি ৰাইট উইঙেৰে আহি আছে ।

- ৰকেট এইফালে......... মই হাত জোকাৰি কলো

মই গলপোষ্টৰ মাত্ৰ পাচ মিটাৰ দুৰত । ৰকেটে বলটো মোৰফালে ঠেলি দিলে , বলটো মোৰফালে চুচৰি আহি আছে, মোৰ পাছফালে গলপোষ্ট । অপজিত টীমৰ প্লেয়াৰ কেইটাই বলটোৰ ফালে দৌৰিছে, বলটো মোৰ ভৰিত পৰো পৰো হৈছে, যোৱা দুদিন ধৰি এটাও গল দিব পৰা নাই । বলটো ৰখাবলৈ চেষ্টা নকৰি মই ভৰিৰে বেকাকে মাৰি দিলো । মোৰ গোৰোহাত লাগি বলটো ডিফ্লেক্ট হৈ গলৰ ফালে গল । গলকীপাৰে বলটো ধৰিবলৈ হাত মেলিলে , কিন্ত পানী লাগি খকা বাবে বলটো পিছলি পৰিল । গল । তিনিদিনত মোৰ প্ৰথম গল । গল বাই চাঞ্চ, বাই লাক ।
কিন্ত এ গল ইজ এ গল ।

(৪)

হোৱাট চুড বি মাই গল । এটা চাকৰি । যিকোনো এটা টাইপৰ চাকৰি । কিন্ত চাকৰি কেনেকে পাম । ফৰেষ্ট স্কুলত মোৰ ওচৰৰ ৰুমটোত আছিল পদ্মপানি । তাৰো মোৰ দৰেই একেই প্ৰবলেম । দেউতাক সোনকালে ৰিটায়াৰ হব, ভায়েকে পঢ়ি আছে, তাৰ বিয়া দিব লগীয়া ভনীয়েক এজনীও আছে । তাৰ প্ৰেচাৰ মোতকৈ বেছিহে । সি বহুত চাকৰিৰ বাবে এপ্লাই কৰিছে, বেংক, এচ.এচ.চি. চেন্ত্ৰেল একো বাকী ৰখা নাই ।

চিন্তাবোৰ বাঢ়ি গৈ থাকিল । টেনচনত টোপনি কমিবলৈ ধৰিলে । কেনেকে হব , হব জানো কিবা ।
পাচ মাহ পাছত, এপ্ৰিল ২০০৯, লাইফৰ টাৰ্নিং পইন্ট । নেটৰ ৰিজাল্ট দিলে, জে.আৰ.এফ পালো । নাইন্টি পাৰচেন্ট টেনচন কমি গল । এতিয়া পি.এইচ.ডিত নাম লগালেই পাছ বছৰলৈ ১২ হাজাৰকৈ পইচা পাই থাকিম , লাকে ফেভাৰ কৰিলে কলেজ-চলেজত চাকৰিও পাই যাব পাৰিম । মনে মনে ভাৱিলো এতিয়া আৰু আনচাৰটেইন ফিউচাৰ নহয় । লাইফত কিবা এটা কৰিব পাৰিম বুলি কনফিডেন্স গ্ৰ হল ।

ইউনিভাৰচিটীৰ ছাৰ এজনে কলে......... বাকীকেইটা ঠিকেই আছে, কিন্ত তুমি পাবা বুলি ভাবা নাছিলো, আই থিংক ইউ আৰ লাকী
মনে মনে ভাবিলো এগেইন আই হেড টু প্ৰুভ মাইচেল্ফ ।

পাছৰ বছৰ আকৌ নেট দি জে.আৰ.এফ পালো । তেতিয়া মই ইউনিভাৰচিটীত পি.এইচ.ডিত নাম লগাইছো । সেইগৰাকী ছাৰকে কলো......... ছাৰ এইবাৰো জে.আৰ.এফ পালো, লাকে ফেভাৰ কৰি আছে আৰু

জানুৱাৰী ২০১১ , নিজকে নিজৰ ওচৰত আৰু আনৰ ওচৰত প্ৰমান কৰাৰ চেষ্টা বাদ দিলো । ভাৰ মে জায়ে দুনীয়া, আৰামৰ দিনত আৰাম কৰিব লাগে । তেতিয়ালৈ ইউনিভাৰচিটীৰ দিনৰ টেনচনবোৰ শেষ হৈছে । চৰকাৰে চাকৰিৰ অৱসৰৰ বয়স দুবছৰ বঢ়াই দিয়া বাবে দেউতাই দুবছৰ এক্সটেনচন পালে ।

ফ্ৰেব্ৰুৱাৰী ২০১১, মনলৈ নতুন চিন্তা এটা আহিল । ইউনিভাৰচিটীত থাকোতে মই যেনেকুৱা মক্কেল আছিলো তেনেকুৱা টাইপৰ মক্কেল দুনীয়াত বহুত আছে । মই কেৰিয়াৰ সম্পৰ্কে সজাগ কৰাৰ চেষ্টা এটা আৰম্ভ কৰিলো , থ্ৰু ফেচবুক, থ্ৰু মাই অল্ড ডিপাৰ্টমেন্ট, থ্ৰু পাৰচনেল এফৰ্ট । কিছুমান লৰা-ছোৱালীৰ বাবে কিছু সময়-পইচা-এনাৰ্জি খৰচ কৰিবলৈ ধৰিলো যিসকলক মই চিনি নাপাও । এইবোৰ কামৰ পৰা মোৰ কিছু ব্যক্তিগত লোকচান হৈছে কিন্ত সেই লোকচানলৈ মই মুৰ ঘমোৱা নাই ।

(৫)

ৰকেটৰপৰা পোৱা পাছটোৰে মই তিনিদিনত প্ৰথমটো গল দিলো । তাৰ পাছতো খেলি থাকিলো । কিন্ত গল দিব নোৱাৰিলো । এইটো নহয় যে বহুত বেয়া খেলিছো, প্ৰায় গলৰ চুকলৈ বুলি মৰা তিনিটাতকৈও বেছি শ্বট বিপক্ষৰ গলকীপাৰে প্ৰতিহত কৰিছে । আনকি অকল গলকীপাৰ সমুখত পাইও গল দিব পৰা নাই । গল দিব নোৱাৰাৰ অক্ষমতা বাৰুকৈয়ে অনুভৱ কৰিছো ।

বেলি ডুবিবলৈ ধৰিছে , খেল চলি আছে । সুবিধাজনক পজিচনত বল এটা পালো, সমুখত মাত্ৰ এটা ডিফেন্ডাৰ, সোৱে-বাৱে আমাৰ টীমৰ অমিত আৰু অজয়, দুয়োটা মোতকৈ দহ বছৰমান সৰু । ডিফেন্ডাৰটোক ক্ৰছ কৰিলো, গল দিয়াৰ সোনালী সুযোগ, সমুখত গলপোষ্ট আৰু গলকীপাৰ, গলকীপাৰ আগুৱাই আহিছে, সোফালে অমিত, বাওফালে অজয় । পাছ দিয়াৰ সলনি নিজেই গল দিম বুলি ভাবিলো । গলকীপাৰৰ কাষেদি আতৰৰ গলপোষ্টলৈ বুলি শ্বট ললো, জাষ্ট এ ফ্ৰেকচন অৱ ছেকেন্ড, বলটো গলত সোমোৱাৰ ঠিক আগত এটা ডিফেন্ডাৰ কৰবাৰপৰা আহি ওলাল, ডিফেন্ডাৰৰ গাত লাগি বলটো বাহিৰলৈ গুচি গল । মিছড দা গল্ডেন চান্স ।

কিছুসময় পাছত আকৌ একেই চান্স, একেই ডিফেন্ডাৰ, গলকীপাৰ, অমিত, অজয় । এইবাৰ ডিফেন্ডাৰটোৰ কাষেৰে বলটো অমিতৰফালে ঠেলি দিলো । অমিতে গলটো দিলে । অমিতৰ বয়সত ময়ো ঠিক অমিতৰ দৰেই শ্বাৰ্পলি খেলিছিলো ।
বেলতলা ফিল্ডত মই আৰু ফুটবল নেখেলো । বাঢ়ি অহা বয়স, ওজন আৰু দুৰ্বল ফৰ্মে নিশ্চিত কৰিছে হয় মই অৱসৰ লব লাগিব বা মই বেকত খেলিব লাগিব । মই অৱসৰ লোৱাটোকে পচন্ড কৰিছো । অমিতক দিয়া পাছটো বেলতলা ফিল্ডত মোৰ লাষ্ট শ্বট ।

যোৱা ২০ বছৰ ধৰি প্ৰতিটো চিজনতে নিৰৱছিন্নভাৱে দেখি থকা পেটুৱা এটাক বেলতলা ফিল্ডত বলৰ পাছে পাছে দৌৰা আৰু দেখা নাযাব ।

বি.দ্ৰ :
* গনেশ- ডিগ্ৰী আৰু এম.এছ.চিত ফাষ্ট ক্লাছ ছেকেন্ড আছিল । সি বৰ্তমান কত আছে সঠিককৈ নাজানো , এইটো মোৰ এটা অসফলতা ।
* পদ্নপানি- বৰ্তমান অ.এন.জি.চিত কৰ্মৰত ।
* অমিত- মোৰ ফেচবুকৰ কভাৰ ফটোৰ নীলা জাৰ্চি পিন্ধা লৰাটো, বেলতলা ফিল্ডৰ মোৰ ফেভাৰিট প্লেয়াৰ ।